| |
Αργείς.
Κι αυτό με κάνει να σε θέλω.
Δεν έρχεσαι — μεθώ απ’ το ενδεχόμενο τέλο.
Ο χρόνος σου στάζει σαν λικέρ.
Σαν φιλί που αργεί και πέφτει σαν σφαίρα στο δέρ.
Βάλε κραγιόν — αλλά όχι πολύ.
Αυτό που λέει "σε φίλησα κι έφυγε η γη".
Τα βήματά σου είναι ρυθμός.
Χορεύεις χωρίς μουσική.
Μόνο φως.
Αν μπεις, θα κάνω πως δεν σε είδα.
Για να μπορώ να σε δω ξανά απ’ την αρχή — με ελπίδα.
Και στο τέλος,
να σε ρωτήσω απλά:
«Άργησες… ή με ήθελες και πολύ;» — Πες μου σιγά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
