| |
Στην τράπεζα τυχαία συναντηθήκαμε
μου ειπες χαρηκες και θελεις να βρεθούμε...
το νούμερο σου εγραψες και μου εδωσες
Τα νειατα μας να ξαναθυμηθουμε
Μια γλυκόπικρη ανάμνηση με τύλιξε
καποτε ζητησα εγω τον αριθμό σου...
τον ειπες σιγανα και δεν τον ακουσα
και γύρισες αλλού το πρόσωπο σου!
(Ο αριθμός σου θησαυρός τοτε μου φάνταζε...
Τώρα τον έγραψες χωρίς να στον ζητήσω....
τότε μπροστά ηταν η άνοιξη της νιότης μας
Τώρα φθινόπωρο που δεν γυρίζει πίσω...)
Τα χρόνια πέρναγαν και πότε πότε μαθαινα
ότι στα ξένα είχες φτιάξει την ζωή σου
κι εγώ προχώρησα σε δρόμους και ορίζοντες
και μια παρένθεση είχε μείνει η θυμιση σου....
Μνήμες μου ήλθανε παλιες και αναρωτήθηκα...
σαν τι να πουμε ....και τι άραγε μας δένει...
τα χρόνια πηρανε τα πάντα στην πορεία τους
και ο σκληρός καθρέφτης τώρα απομένει....
στην ηλικία την χρυσή της εφηβείας μας
βλέπαμε την ζωή να μας γελάει
μα πέρασε σαν άνεμος σαν ονειρο
μια νιότη που μαραθηκε και πάει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
