| |
Χαμένοι κάτω απ΄ τους ίδιους ουρανούς
κάπου παράλληλα, μας παν τα βήματα μας
μες τους ατέρμονους του χρόνου οιωνούς
που να βρουν τόπο ν΄ απλωθούν τα όνειρα μας
.
Σκιές ανέκφραστες στο τοίχο μιας σπηλιάς
έχουμε μάθει ν΄ αγαπάμε ψευδαισθήσεις
πες μου ποιο όνειρο ξανά κυνηγάς
πες μου ποιο όνειρο ξοπίσω θ΄ αφήσεις
κι όταν σε πιάνω σαν αφρός ξεγλιστράς
γιατί νικήθηκες προτού πολεμήσεις
σκλαβωμένη καρδιά λαχταράς
μα είναι δύσκολο πολύ ν ΄αγαπήσεις
.
Τσιμέντα ατέλειωτα και πύρινοι καιροί
καμιά δεν βρέθηκε Ιθάκη μπροστά σου
και μια φωνή εντός σου, εκλιπαρεί
μα είναι ανήμπορη να φτάσει στ΄ αυτιά σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
