| |
Τη θάλασσα τη ρώτησα, ψυχή μου αν γυρίσεις
και εκείνη μου απάντησε, τ` αστέρια να ρωτήσεις.
Τα πουλιά που κελαηδούν, το ίδιο τα ρωτάω
και μου είπανε κελαιδιστά, στα σύννεφα να πάω.
Εστράφηκα τα κοίταξα, σύννεφα να μου πείτε
που είναι η ψυχούλα μου, μήπως εσείς τη βρείτε.
Έσκυψα και γονάτισα κι είπα στο θεό
θεέ μου λίγο βόηθα με, μια στάλα να τη δω.
Ρώτησα τα ψηλά βουνά, ρώτησα και το κύμα
κι αυτά δεν αποκρίθηκαν, πονάω κι είναι κρίμα.
Τους ανθρώπους ρώτησα, τους ξένους τους διαβάτες
και εκείνοι μου απάντησαν, μες στης ζωής τις στράτες.
Διαβήκαν χρόνοι και καιροί κι εγώ όλο ρωτάω
στοίχειωσα νύχτες να περνώ, μου λείπει και πονάω.
Το φεγγαράκι κοίταξε, λυπήθηκε για εμένα
ξέχασε, μου λέει μην πονάς, δεν σ` είχε αυτή καδένα.
Γυρίζω ο δόλιος μοναχός, όταν η αυγή χαράζει
δεν έχει οδό κι αναπαμό, ζωής τελευταία πράξη.
Έκλεισα τα πορτόφυλλα, ψυχή μου κάνει κρύο
έκλεισα τα πορτόφυλλα, διπλώθηκα στα δύο.
2-8-2025
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
