| |
Χρυσό πουλί
Ο κόσμος έγινε φωτιά,
καίγεται μες την πυρκαγιά,
κι αλαφιασμένοι άνθρωποι
που γίνονται απάνθρωποι.
Αλαφιασμένα τα πουλιά,
φεύγουμε σ’ άλλη γειτονιά,
γιατί η γη τους το χρωστά
να ζήσουν κάπου ειρηνικά.
Χρυσό πουλί, χρυσό πουλί
της νιότης πεινασμένο,
σε ταΐσα πολλές φορές,
κι όμως δεν σε χορταίνω.
Χρυσό πουλί, χρυσό πουλί
την νιότη πως μου παίρνεις,
σαν τα κλαδιά τα σώματα
των γηρατειών τα γέρνεις.
Αλαφιασμένα τα πουλιά,
φεύγουμε σ’ άλλη γειτονιά,
γιατί η γη τους το χρωστά
να ζήσουν κάπου ειρηνικά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
