| |
Αυτά τα ατέλειωτα καλοκαιρινά μεσημέρια...
Πόσο πολύ με βασανίζουν...
Λίγο η ζέστη , λίγο η υπνηλία , λίγο ο ιδρώτας.
Λίγο η σκέψη σου , λίγο η αίσθηση του ανεκπλήρωτου.
Λίγο τ όνειρο ότι ξαπλώνεις πλάι μου , ότι μοιρίζω τ άρωμά σου.
Οτι ακούω την ανάσα σου .
Ότι χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά σου , μην και ξυπνήσεις.
Κι οι ηλιαχτίδες που μπαίνουν απ τις γρίλιες.
Άτακτες , τρελαμένες , που παιχνιδίζουν στο ξεσκέπαστο κορμί σου...
Σαν κάποτε...
Σαν παραμύθι...
Λίγο τ ανάκατα σεντόνια...
Λίγο αυτό το χαμόγελο ευτυχίας καθώς κοιμάσαι...
Λίγο το φαγητό...
Το ιμάμ που μ έπεσε βαρύ...
Λίγο ότι έχω πολύ φαντασία...
Δεν με αφήνουν να κοιμηθώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
