| |
Μέχρι την επόμενη φορά
(Ταμπάσκο)
Ο Καμύ ξεφτίζει στις δύσκολες στιγμές,
ο Καζαντζάκης σπάει σε κομμάτια,
ο Ντοστογιέφσκι δεν μου ζεσταίνει την καρδιά,
ο Μπουκόφσκι μου μοιάζει πλέον κλόουν.
Κι εγώ;
Ένας απλός λαθραναγνώστης,
που απεμπολώ τα δικαιώματά μου
για τη μελένια λάμψη των ματιών της.
Ξέρω πως οδηγούμαι στο χαμό μου,
ξέρω πως είναι αργά
να κάνω αναστροφή,
για να γλυτώσω
από τη μοίρα μου,
και ξέρω πως πια δεν με νοιάζει.
Ξεκλέβουμε χρόνο.
Μυσταγωγία.
Οι ψυχές μας δεμένες με αόρατες κλωστές,
τα σώματά μας κολλημένα σαν βεντούζα.
Στo μαγαζί του ήλιου
έχουμε τραπέζι ρεζερβέ,
μα θα καούμε αν μας βρει η νύχτα.
Αυτό που μας κρατά ζωντανούς,
μας σκοτώνει λίγο λίγο,
φορά τη φορά
κρεβάτι το κρεβάτι,
μέχρι ο κύκλος να σπάσει.
Η ρόδα κυλά
και μας πάει
όπου βγει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
