Μη ρωτάς πως λειάνθηκαν
τα βράχια της ακτής μου...
εδώ και χρόνια
παλεύουν με κύματα που σπάνε
από την οδύνη της απουσίας
συλλαβίζοντας
όλους τους πνιγμούς και τις θύελλες
πάνω στου σώματός μου
το άκλιτο αοριστολογικό
πετρώνοντας υπολείμματα στιγμών
που χάθηκαν στην άβυσσο
της αεικίνητης ψυχής σου
