| |
Η απελπισία που βρυχάται
(Ταμπάσκο)
Πιτσιρικάς
αγόρασα ένα βιβλίο
με τις μεταφράσεις των Floyd.
Σε ένα τραγούδι έγραφαν:
ήσυχη απελπισία.
Τύπωσε η φράση στο μυαλό μου.
Μα εγώ την απελπισία
την είχα σαν κραυγή,
όχι σαν σιωπή.
Ήμουν νέος.
Όλα τα ήθελα να κάνουν θόρυβο:
η αγάπη,
το σεξ,
ο θάνατος.
Πέρασαν τα χρόνια.
Έγινα μεσήλικας.
Τα μαλλιά γκρίζαραν,
η ένταση έπεσε.
Η ικανοποίηση
ερχόταν από το μυαλό,
λιγότερο από το σώμα.
Μεθυσμένος,
ξανάβαλα το CD.
Ξανάκουσα τη φράση:
ήσυχη απελπισία.
Δεν με ξένισε πια.
Την είδα να μου ταιριάζει:
στη ζωή μου τη χλιαρή,
την άνοστη,
την ασφαλή,
μακριά από κάθε συγκίνηση.
Κουρασμένος απ’ την αδράνεια.
Μαστουρωμένος απ’ την πλήξη.
Μόνο η αγάπη με κρατούσε ζωντανό.
Μα δεν έφτανε.
Όχι, δεν έφτάνε.
Έφθινα πιο γρήγορα
απ’ όσο με έφθειρε ο χρόνος.
Οι γιατροί είπαν:
«Είσαι διαταραγμένος.
Γι’ αυτό πονάς.
Γι’ αυτό είσαι θλιμμένος.»
Ίσως να είχαν δίκιο.
Είχαν πτυχία.
Είχαν δει κι άλλους σαν εμένα.
Μα τι θα ’ταν ο άνθρωπος
χωρίς ελπίδα,
χωρίς όνειρα;
Γιατί να αγωνιστεί;
Για ποιον να μοχθήσει;
Γιατί να φάει τα μούτρα του;
Τι θα ταν ο άνθρωπος
αν δεν ήταν ανθρωπος;
Ένα ζωό;
Θα τρωγε ,
θα βλεπε τηλεόραση
και θα κοιμόταν;
Ένας άγγελος με κομένα φτερά;
Δεν θα μπορούσε να πετάξει
ξένος σε μια άγνωστη χώρα
δεν θα μπορούσε να επιστρέψει εκεί
που ανήκε;
Με τα χρόνια
το παζλ σχηματίζεται.
Από την μικρή εικόνα
στην μεγάλη.
Στα σχέδια
που είχε ο Θεός για μένα.
Μένει μόνο ένας τρόπος:
να ξεμπερδέψω
με την ήσυχη απελπισία:
για να του τα χαλάσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
