| |
Όταν τελειώσει το θέατρο
όταν οι φίλοι σου έχουν φύγει
και το σώμα σου είναι απλώς ένα παλιό σακάκι
πεταμένο σε μια καρέκλα
μην περιμένεις φώτα
ούτε αγγέλους με χρυσές τρομπέτες
Η ζωή μετά τον θάνατο είναι σαν μπαρ
που δεν κλείνει ποτέ
όλοι είναι εκεί, μα κανείς δεν μιλάει.
δεν έχεις ανάγκη το κορμί σου πια
ούτε το ρολόι σου
ούτε το όνομά σου
Μόνο κάτι αχνά χαμόγελα
και μια ανάμνηση από γυναίκα
που σε κοίταξε κάποτε σαν να ήσουν Θεός.
αν υπάρχει παράδεισος
είναι ένα δωμάτιο με χαμηλό φως, μια καρέκλα που τρίζει
κι ένα μπουκάλι που δεν αδειάζει.
Κι αν υπάρχει κόλαση
είναι να θυμάσαι όλα
όσα δεν είπες όταν μπορούσες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
