| |
Ξάφνου καταιγίδα ξεσπά,
περιμένω μες σε μαύρο Ford να ξημερώσει,
το ρολόι μου στις πέντε βαρά,
μέν' η προσευχή να με σώσει...
Στέκομαι απέναντι σε Δράκους, Εφιάλτες
κι Αγριόγατες που αφήνουν νυχιές,
όλοι τους εξίσου ψυχοβγάλτες,
τροφή τους οι ανθρώπινες ζωές...
Έσω έτοιμος για κάτι επικό,
μόνη μου λύση τ' ανάποδο τιμόνι
αντίδοτο στην Κόλαση μυστικό
και για ό,τι άλλο το νου μου παλαβώνει...
Τετ α τετ μ' αιμοσταγή βαμπίρ γαλάζια,
απ' αυτά που θερίζουν ψυχές,
μ' ανάποδο τιμόνι και τέρμα τα γκάζια,
κλείνουν οι πονεμένες μου πληγές...
Στέκομαι απέναντι σε Δράκους, Εφιάλτες
κι Αγριόγατες που αφήνουν νυχιές,
όλοι τους εξίσου ψυχοβγάλτες,
τροφή τους οι ανθρώπινες ζωές...
Έσω έτοιμος για κάτι επικό,
μόνη μου λύση τ' ανάποδο τιμόνι,
αντίδοτο στην Κόλαση μυστικό
και για ό,τι άλλο το νου μου παλαβώνει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
