| |
Μια στις χίλιες ήταν να συμβεί,
το βλέμμα σου συνάντησε το δικό μου
δυο στόματα δίχως αναπνοή,
δε γνωρίζεις, μα τώρα θα σου πω το μυστικό μου...
Θυμάσαι, άραγε, θυμάσαι;
Τα γράμματα που έστελνες τόσο καιρό
σ' αυτή που σ' έκανε να μην κοιμάσαι;
Ο παραλήπτης ήμουν εγώ..Εγώ, μωρό μου, εγώ...
Σε βαγόνι παρέα με δυο περίεργους ζωγράφους
ξαναδιάβαζες της επιστολής
μία μία όλες τις παραγράφους...
Ήμουν αυτή που σου έδωσε το πεσμένο χαρτί...Το πεσμένο σου χαρτί...
Ήμουν πάντοτε εδώ,
αέναα φύσαγα για 'σένα,
με ψιθύρους να σε παρακαλώ,
το λιμάνι μου μην αφήσεις για τα ξένα...
Θυμάσαι, άραγε, θυμάσαι;
Τα γράμματα που έστελνες τόσο καιρό
σ' αυτή που σ' έκανε να μην κοιμάσαι;
Ο παραλήπτης ήμουν εγώ..Εγώ, μωρό μου, εγώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
