| |
Κάθε που χαράζει η μέρα
παίρνω περίοπτη θέση
μπροστά σε μια άδεια σελίδα
φιλοδοξώντας να την γεμίσω
με μαύρα στίγματα,
ζωντανά πλάσματα
νοηματικής αλληλουχίας.
Έρχονται τα μεσάνυχτα,
το χαρτί χρώμα δεν αλλάζει,
ούτε τα μάτια μου,
ούτε και η ματιά μου.
Μπόρα είναι λες,
θα περάσει ανεπιστρεπτί,
μα κι οι επόμενες μέρες
το ίδιο αδιέξοδες κυλούν.
Τι μου απομένει;
Να βγω απ' τους κύκλους,
και να επιβάλλω αξιώματα
συμπληρωματικά στα υπάρχοντα.
Το αναγωγικό μου όνειρο
διαλύεται στην ατέλεια.
Υποθέτω βάσιμα
πως το διάστημα που χρωστώ,
στο ίδιο μοτίβο θα κινηθεί,
θα κοιτώ νυχθημερόν
ένα κατάλευκο χαρτί,
σπαταλώντας την ζωή
με αυτοαναφορικές προτάσεις,
αμφιβόλου ποιότητας.
Ένας δρόμος ξανοίγεται,
να ξεσκίσω τις σάρκες μου
και να αφεθώ ολοκληρωτικά
στα σκιρτήματα του πνεύματος,
σ' έναν ενδεχόμενο κόσμο
κι έναν αναγκαίο Δημιουργό.
Η κανονικότητα και το χάος
συνδέονται πολύ στενά
με τον ίδιο κρίκο.
Το προβλέψιμο και το απρόβλεπτο
από την ίδια μήτρα γεννήθηκαν.
Η Φύση είναι αμερόληπτη,
ο πραγματικός κόσμος
και ο κόσμος του καθρέφτη
τους ίδιους νόμους ακολουθούν...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
