| |
Ανάσες μου παυσίπονες οταν πονω σας πίνω
Ω σαν θεριεύει η σιωπή και μεσα μου νικά
Αυτή μου τρώει τις λέξεις μου κι εγώ την καταπίνω
Και αν με πιάσει ουρλιαχτό, την κάνω μια μπουκιά
Μου γλύφει όλες τις πληγές κι έτσι ποναω ωραία
Ο θόρυβος γλυκαινεται με πιάνει αγκαλιά
Ταΐζει μ' ήσυχη χαρα, το στομα μου γενναία
Κι έτσι στρογγυλοκαθεται, στη γλωσσα μου συχνά
Μόνο φοβαμαι τη στιγμη που πανω της θ ανέβω
Μη σπάσω ολα τα δόντια μου και εξω ξεχυθει
Και πω λέξεις που νόμιζα, πως ουτε καν τις ξερω
Κι απο σιωπή που ημουνα, να γεννηθώ κραυγή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
