| |
Τα αηδόνια στήσανε χορό
ένα βράδυ στην αυλή σου
κι εγώ θυμάμαι, δεν μπορώ
της απιστίας το φιλί σου.
Εδώ, ζω χρόνια μοναχός
και με φυσάει τ` αγέρι
κι από αγάπη ορφανός
και στη καρδιά μαχαίρι.
Χτυπάει η βροχή κι αναστενάζω
ρίχνει χαλάζι τρέμω κ
ι όλο μιλάω με μαράζι
μιλώ γι` αυτή και κλαίω.
Εδώ δεν έρχονται πουλιά
δεν έχει η αυλή μου γιασεμί
κι όλο μου λείπει η αγκαλιά
κι όλο ακούγονται καημοί.
Μην αγαπήσεις, να χαρείς
κράτα μονό κρεββάτι
μες στη ψυχούλα σου να βρεις
μυρτιά, δυόσμο κι αχάτη.
Τ` αηδόνια στήσανε χορό
μες στο δικό σου σπίτι
και εμε μου λείπει δεν μπορώ
μονάχο, έρημο, σπουργίτι.
Παίρνω χαρτιά και ζωγραφίζω
τη μορφή σου που θυμάμαι
να έμενες καρδιά μου λίγο
τώρα μόνος μου κοιμάμαι.
Άδειο σεντόνι, άδεια ψυχή
κι έξω βρέχει, όλο βρέχει
έγινε το δάκρυ μου πληγή
πληγή, που αίμα τρέχει.
Από την δόλια μου καρδιά
βραδιάζει, ξημερώνει
έφυγες εσύ με τα πουλιά
και η ψυχή κρυώνει.
3-10-2025
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
