| |
Το κλάμα σου
Μια νύχτα μέσα στους βυθούς βυθίστηκε η ελπίδα
κι η μέρα σου γονάτισε μπροστά σε ξένα βράχια
το βλέμμα σου κατάπινε αργά η καταιγίδα
και δίπλα σου τα σώματα, σπασμένα μοιάζαν στάχυα
Ουρλιάζει μέσα σου η κραυγή, σωπαίνεις μια και δύο
και ύστερα σε κλάματα ξεσπάς κι όλο γυρεύεις
τη μάνα σου, που ξέμεινε στο βυθισμένο πλοίο
και με τα χέρια σου ψηλά, να ρθεί την ικετεύεις
Ταινία μοιάζει η ζωή, του τρόμου και της λύπης
μα εγώ κρατώ το κλάμα σου, στού κόσμου το αρχείο
προτού χαθεί στα κύματα και στους βυθούς της λήθης
ίσως και φτάσει κάποτε στ’ αυτιά κάποιων αχρείων
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
