| |
Όταν εγκατέλειψα τα εγκόσμια
με την απόγνωση σε αρίστη κατάσταση,
όταν περπατούσα αδιάφορος
στους δρόμους με ψυχρή λογική,
τότε, έτσι ξαφνικά,
στάθηκε ολόρθος εμπρός μου,
με αναίδεια και θράσος περισσό,
ο σκονισμένος "πυρήνας" μου ,
η καλύτερη εκδοχή μου,
που όχι μόνο σκοπό δεν είχε
να με υποστηρίξει,
αλλά με δύναμη σφοδρή
και ανελέητη, με ελάχιστο
έργο και λόγο,
ανέτρεψε την ζωή, τα όνειρα
και τα ιδεολογήματά μου.
Συνέτριψε κάθε σαθρό κύτταρό μου,
και με ανάγκασε να βιώσω
την μοναδική αλήθεια της ζωής.
Πολεμάει πλέον η φωνή μου
μέσα από τις λέξεις μου,
να φτάσει εκεί που δεν μπορεί,
ανοίγοντας δρόμους
που δεν υπάρχουν στον χάρτη.
Πολλές φορές έχω αναρωτηθεί
τον λόγο που μου αρέσει
να περπατώ ολομόναχος τις νύχτες.
Τώρα πια γνωρίζω.
Μου το μαρτύρησαν οι λέξεις
που τόσα χρόνια ονειρεύονταν
να αρμοδεθούν στους λογισμούς μου.
Ο καιρός έγινε ψυχρός,
το αβάδιστο βουνό με καλεί,
φορώ ένα ρούχο αποδημίας
και φεύγω να προσευχηθώ,
να ομολογήσω, να αποδομηθώ.
Να συντρίψω και να συνθλιβώ.
Να αποδράσω απ' την επίπεδη,
ανήλιαγη κι ανάλγητη
διανοητική φυλακή μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
