| |
Διαβήκαμε το κατώφλι,
αναδύθηκε ο λόγος
από τα έγκατα της Γαίας.
Κρυστάλλινες νεροσυρμές
χόρτασαν την εκτεταμένη δίψα,
ο απέθαντος καημός
βυθίστηκε στο λιόγερμα.
Της νύχτας
οι τεράστιες ρίζες
εγκατέλειψαν τα εσώτερα,
κι ήρθε σμάρι χαρωπό
γαλάζιου φωτός.
Η καρδιά του ανέμου
χτυπάει την ερωτοδέσμια σιωπή.
Θρυμματίζονται τα φιλιά
και ξεχύνονται
σαν θεριά ανήμερα
στα πυρακτωμένα κορμιά.
Οι στιγμές τρυφερεύουν
οι ματιές γλυκολαλούν.
Ο φόβος σκορπίζεται
στις πέντε θάλασσες.
Ουρανός πάνω απ' τ' άρμενα
και στο ψηλό κατάρτι ο Χριστός.
Φωνές κι αντίλαλοι
χτίζουν φωλιές
στα καταράχια της Πίνδου.
Μονάχα ο άνεμος
θα φτάσει εκεί ψηλά
και θα μας μπλέκει στην πόλη
με μουσικές και τραγούδια
απ' τα μεγάφωνα των σταθμών.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
