| Στη μια μου την παλάμη
Μερίδιο της νιότης μου κρατάνε στις κορφές τους
εκείνα τα ψηλά βουνά που απλώνονται μπροστά μου
το γέλιο μου τ’ αυθόρμητο κοιτώ στις παρυφές τους
και παίρνω από το μπόι τους κι εγώ τα ποσοστά μου
Τον είδα και τον μέτρησα αλλιώς τον κόσμο τούτο
την ώρα που ένας γέροντας καθότανε στην πέτρα
κρατούσε τη φλογέρα του κι ένα παλιό λαούτο
και κοίταζε τα πέρατα κι ακόμα πάρα πέρα
Στεκόμουν λίγο πίσω του κι αυτός λιγάκι εμπρός μου
μια μού ‘δειχνε, μια έπαιζε, χωρίς σταθμά και μέτρα.
«Για κοίτα, κοριτσάκι μου, την ομορφιά του κόσμου!
Για κοίτα πως φυτρώνουνε τα δέντρα σε μια πέτρα!»
Κοιτούσα μες στα μάτια του, τη νύχτα και τη μέρα
τη Δύση, την Ανατολή κι ένα βαθύ ποτάμι
κοιτούσα και τα θαύματα που φύτρωσαν στην πέτρα
κι ο κόσμος όλος χώρεσε στη μια μου την παλάμη.
Ελένη Σωφρονίου Στρατή
|
 |  |  |  |  |  | | Στατιστικά στοιχεία | |  | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 1
| |  | | | |  |
|