| |
Λίγο δώσε μου να πιω το γλυκό σου δηλητήριο
κόψε μου ευθύς να μπω στην καρδιά σου εισιτήριο
δω και κει να μη γυρνώ δίχως σκεπή και σπίτι
στο χιονιά να μη χαθώ σαν παντέρημο σπουργίτι
τις βραδιές μου να περνώ στο ζεστό σου δεσμωτήριο.
Πόνους με κέρασες βουνό που δεν μπορώ ν’ ανέβω
σε κάθε δρόμο και στενό τριγύρω σε γυρεύω
πάω κάτω στο Μετρό σε ψάχνω στα βαγόνια
με θεωρούν όλοι τρελό κι απ’ τα μεγάλα ψώνια
μου σάλεψες το λογισμό για το Δαφνί κοντεύω.
Τα προβλήματα πολλά μ’ ακόμα να βρώ μια λύση
δίχως σένα συντροφιά μ’ έχει η ζωή χωρίσει
μα δεν υπάρχεις πουθενά και χώρια σου παγώνω
στρώσε στ΄όνειρο γωνιά στα χάδια σου να λειώνω
γιατί σαν είσαι μακριά είμαι άρρωστος με φθίση.
Πόνους με κέρασες βουνό που δεν μπορώ ν’ ανέβω
σε κάθε δρόμο και στενό τριγύρω σε γυρεύω
πάω κάτω στο Μετρό σε ψάχνω στα βαγόνια
με θεωρούν όλοι τρελό κι απ’ τα μεγάλα ψώνια
μου σάλεψες το λογισμό για το Δαφνί κοντεύω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
