| |
Στον ωκεανό "Ονειροχρόνος"
δαμάζω τα κύματα πάντοτε μόνος,
ενίοτε λαθεύω,
μα ό,τι κι αν κάνω σε 'μένα πιστεύω...
Τα μάτια κλείνουν, τ' ονείρεμα αρχίζει,
αίμα που ξαφνιάζεται, μα δεν πήζει,
ο γητευτής των ονείρων τον ιστό του υφαίνει,
η ψυχή του σημαία ψηλά, αρχίζει κι ανασαίνει...
Ως ονειροναύτης αληθινός,
μες σε σκιές χορεύω φωτεινός,
με δρεπάνι εφιάλτες θερίζω,
στ' ονείρεμα συχνά τους αντιμετωπίζω...
Χαράσσω ονειρική γεωγραφία,
σταυρός χρυσός η μόνη μου προστασία,
άγκυρά μου μοναδική,
πάντα με συνοδεύει ως κι εκεί...
Στον ωκεανό "Ονειροχρόνος"
τελείως φεύγει ο πόνος,
κρίκοι πολλοί σ' αέναη καδένα
κι εγώ αερικό τρελό, στοιχείο άλλο ένα...
Τα μάτια κλείνουν, τ' ονείρεμα αρχίζει
η ανάσα που παραπατά, μα ξαναρχίζει,
ο γητευτής των ονείρων τον ιστό του υφαίνει,
η ψυχή του σημαία ψηλά, αρχίζει κι ανασαίνει...
Ως ονειροναύτης αληθινός,
μες σε σκιές χορεύω φωτεινός,
με δρεπάνι εφιάλτες θερίζω,
στ' ονείρεμα συχνά τους αντιμετωπίζω...
Χαράσσω ονειρική γεωγραφία,
σταυρός χρυσός η μόνη μου προστασία,
άγκυρά μου μοναδική,
πάντα με συνοδεύει ως κι εκεί...
Τα μάτια κλείνουν, τ' ονείρεμα αρχίζει,
αίμα που ξαφνιάζεται, μα δεν πήζει,
ο γητευτής των ονείρων τον ιστό του υφαίνει,
η ψυχή του σημαία ψηλά, αρχίζει κι ανασαίνει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
