| |
Σήμερα ο μύθος δεν θα έχει ομοιοκαταληξία.
-Γιατί δεν τελειώνουν όλα τα παραμύθια ευτυχισμένα-
όπως κι αυτό.
Ο ήρωας ήθελε να βρει έστω και μια μικρή αλήθεια.
Έτσι σκέφτηκε να μιμηθεί τον Νεύτωνα
και να παρατηρήσει ένα μήλο.
Την πρώτη μέρα πήγε στο δέντρο
και το κοίταξε να αιωρείται κρεμασμένο.
Μα τι όμορφη, κόκκινη συσκευασία σπόρων, σκέφτηκε.
Και μάλιστα οικολογική!
-Φοβερό εργοστάσιο το δέντρο.-
Ας μελετήσω το προϊόν του.
Έκοψε ένα μήλο και το πήρε μαζί του.
Τη δεύτερη μέρα το παρατήρησε μόνο του.
– Μα τι κόκκινο και λαμπερό που είναι!
Την τρίτη μέρα πήρε έναν μεγεθυντικό φακό
για να δει τις αποχρώσεις του.
Και πράγματι, δεν ήταν μόνο κόκκινες·
λίγο καφέ, λίγο κίτρινο, πολύ πορφυρό
είχαν αναλάβει να ζωγραφίσουν το περίβλημά του.
Την τέταρτη μέρα αναρωτήθηκε
γιατί να είναι τόσο σύνθετο το χρώμα του.
Και την πέμπτη το έβαλε στο μικροσκόπιο.
Εκεί δεν υπήρχε χρώμα·
μόνο μια αέναη ροή από μύκητες
που πάλευαν μέσα στην ύπαρξη
να ελιχθούν, να επιβιώσουν,
να διεκδικήσουν μια σταγόνα πρωτεΐνης.
Ένα άλλο είδος ζούγκλας.
Ένα ολόκληρο σύμπαν στο μήλο του.
– Τι μικροί που είναι…, σκέφτηκε ο ήρωας,
και κοίταξε το μήλο πεινασμένος.
Πριν προλάβει να το δαγκώσει, χτύπησε η πόρτα.
Άφησε τη σκέψη του και το μήλο.
Γύρισε το χερούλι.
– Έκπληξη!
– Χρόνια πολλά!
Δεκάδες φίλοι, μια τούρτα,
κι ένας αριθμός να θυμίζει
τις περιστροφές της Γης
από τη στιγμή που ανέπνευσε πρώτη φορά ο ήρωας.
Πέρασαν τρεις ώρες. Έφυγαν.
Κι εκείνος έμεινε μόνος με το μήλο.
«Μόνος» — αφού το μήλο ήξερε
πως ήταν ήδη ένα ολόκληρο σύμπαν.
Χορτασμένος από την τούρτα,
δεν το έφαγε.
Το παρατηρούσε μόνο και ψιθύριζε:
-Τι μικρός που είμαι…
(Ακόμα δεν είχε καταλάβει ότι έκρινε το μήλο μόνο απ' το εξώφυλλο)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
