| |
| | Το γλυκό της άγουρης νιότης |  | | | ΠΕΡΠΑΤΗΣΑ!! | | |
Περπάτησα σύριζα στη πέτρα που με
τη βροχή γεννούσε σαλιγκάρια,
εκεί που άνθιζαν οι αμυγδαλιές μα
δεν βλέπαμε τα λουλούδια, μόνο
τα τσάγαλα ποθούσε η φτώχεια μας,
στις αγκινάρες που θέριευαν μοναχές
τους και το μέσα τους 'ηταν ο πλούτος.
Στα βάτα που κρέμονταν οι οβριές
με την πικρή γλύκα στο στόμα.
Περπάτησα, στου θεριστή τα χέρια,
θεός ίδιος θεός, κάτω από τη κάψα
του καλοκαιριού, κάτω από τις ελιές
που γεννούν το χρυσάφι όλης της
οικουμένης.
Περπάτησα στα σοκάκια με τις μάντρες
που γιόρταζαν αναστάσιμα, φορτωμένες
αγιόκλημα, γιασεμιά κι άγριες τριανταφυλλιές,
στα ξερά χορτάρια που λιάζονταν οι
οχιές, μυριάδες, ίδιες με την απληστία
των ανθρώπων.
Περπάτησα στον ίσκιο των κυπαρισσιών
στα δοξασμένα μνήματα κει που
αναπαύονται οι ψυχές που μας ψηλώνουν.
Μάζεψα δάφνη, μυρτιά, θυμάρι
και δεντρολίβανο, για να κρατώ στη ψυχή
την ομορφιά της πλάσης.
Περπάτησα, στα πράσινα λιβάδια κι είδα
τα άσπρα άλογα τα ζήλεψα κι είπα θεέ μου
ας τους μοιάσω,
κοίταξα τους αετούς να πετούν περήφανοι
στις βουνοκορφές κι είπα πάρτε με μαζί σας
θέλω και εγώ να πετάξω, μα δεν ακουγόταν
η φωνή μου χάθηκε στην βουή των ανθρώπινων
πληγών.
Περπάτησα, στα δικά μου αρχαία μάρμαρα
μια οργιά από τη σπηλιά που γεννούσε ζωές,
ψήλωσα και θέριεψα, υψώθηκα στα ουράνια,
είναι δικά μου τούτα δω, είναι παιδική μου
ιδιοκτησία.
Περπάτησα, στις μάντρες με τις φραγκοσυκιές
με τα πορτοκαλί χρυσάφια, κείνα που
τρώγαν τα γουρούνια και τα φτωχαδάκια
με το ξένο παπούτσι, έκοψα ξυλοκέρατα
με μαβιά χρώματα, το γλυκό της άγουρης
νιότης.
Περπάτησα στις στέρνες, στα αυλάκια
με τους κατιφέδες, έκοψα τρεις στα χέρια
και ήταν σαν να έκανα συμφωνία με τ` άστρα.
Περπάτησα στα στουρνάρια που έβγαιναν οι
σαύρες του μεσημεριού, ίδιες με την κακία
του ανθρώπου.
Περπάτησα μέσα στις ροδιές, στις συκιές
κι έκοψα χίλια μελωμένα σύκα.
Περπάτησα, στα ξέφωτα, στα διάσελα,
στα ύψη, στο μοναστήρι της Παναγιάς
στο βουνό πάνω, στα χίλια μέτρα.
Κοίταξα τη γης μου, τα καντηλάκια στους
φτωχούς τάφους της γέννας μου και
διψασμένη ζήτησα από τους θεούς μόνο
μια χάρη, Γράψτε τούτο δω στο τάφο μου(
Εδώ περπάτησε και έφτασε μια ψυχή που
κράταγε στα στήθη μια σημαία την σημαία
της αγάπης )
22-10-2025
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | | | | | | Ταξινόμηση | | | | | Κατηγορίες
Πρόσωπα
Ομάδα
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
22-10-2025 @ 18:14 | Σήμερα συνέβη κάτι που δεν θέλω να το χαρακτηρίσω γιατί θα αρχίζω να βρίζω, ανέβηκε στο Google ένα κειμενάκι για το βιβλίο μου ( Μες στη σπηλιά αγιοκέρι ) και γράφει ότι είναι έργο κάποιου Αδαμόπουλου Γεωργίου και εκδόθηκε το 2019 μάλιστα αναφέρει πως έχει και κείμενα,
ψέματα όλα και δυσφήμιση μάλλον από την τεχνητή νοημοσύνη όπως μου είπαν, άλλο όπλο δεν έχω και ο ρουφιάνος ας διορθώσει τα λάθη του, σας φιλώ Γεωργία Αδαμοπούλου. ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
