| |
ΜΑΚΑΡΙΩΣ ΚΑΘΕΥΔΟΝΤΕΣ
Μη κοιτάς τον ουρανό.
Τα πουλιά μόλις έχασαν τα φτερά τους.
Τη Γη κοίτα!
Τη Γη! Εκεί είναι η φωλιά τους κι ο κρυψώνας τους.
Εκεί είναι ο τάφος όλων μας!
Χαμογελάς!
Μόλις άκουσες να σε κράζουν με τ’ όνομα σου,
σε αναγνώρισαν επιτέλους.
Δεν είσαι κούφιος αριθμός ανάμεσα σε χιλιάδες.
Είσαι ένα πουλί.
Και θαρρείς τα φτερά σου άρχισαν να ξαναφυτρώνουν.
Κοιτάς το δειλινό που ρίχνει αυλαία στη μέρα.
Την ακούς να ψυχομαχά…
Στα ρολά των καταστημάτων που κλείνουν.
Στα πουλιά που με φασαρία φωλιάζουν.
Στου χλιαρού αγέρα το ξεψύχισμα, στων φύλλων το θρόισμα.
Στην πόλη.
Που δειλά – δειλά φωτίζει μεγαλοπρεπώς την ασχήμια της.
Τούτη την εποχή
γοργά πέφτει η νύχτα!
Κλάψε αν είσαι άνθρωπος,
σκυλί αν είσαι αλύχτα.
Μα συ χαμογελάς!
Και καμαρώνεις δύσπιστος.
Τα νέα σου φτερά.
Θα σπάσουν λες την άγκυρα,
Που σε κρατά βαριά;
Αύριο!
Αύριο θα ναι μέρα δοκιμής.
Κοιμήσου τώρα!
Μικρέ κοσμοναύτη παιδικών παιχνιδιών.
Κοιμήσου…
Φαιδρέ σαλτιμπάγκο σαστισμένων αστών.
Κοιμήσου…
Τραγικέ μου παλιάτσε.
Μη γελάς , μόνο κλάψε,
Δανεικά τα όνειρά σου
Κι είναι ο ύπνος πατρίδα,
Καταφύγιο, φωλιά σου…
Ββ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
