| |
Τωρά κοιτάζω απο μακριά πάλι τον κάμπο,
οι αγρότες θέρισαν και φτάνει η σπορά,
μέχρι την άνοιξη και πάλι θα φυτρώσουν,
καινούρια όνειρά… Η νέα τους σοδιά...
Πιο πέρα βλέπω τους διαβάτες που περνάνε,
βήμα το βήμα όλοι ψάχνουν προρισμό.
Όλοι ελεύθεροι να παν’ όπου αγαπάνε,
δίχως να δίνουν πουθενά λογαριασμό.
Μα που κοιτάζω; Δεν υπάρχει αυτή η εικόνα!
Κάνεις δεν σκέφτεται το ομορφό μετά.
Μονάχα θληβεται καθένας και ιδρώνει,
όσο στην πλάτη του φορτώνουνε σακιά…
Μόνο συνθληβεται καθένας και ιδρώνει,
καθώς στην πλάτη του φορτώνουνε σακιά…
Κι εγώ που κάθομαι τους κοιτώ στο κάμπο,
δε βρίσκω γύρω μου πιθάρι να κρυφτώ,
κι έτσι περίεργος στον ουρανό μιλάω,
αναζητώντας το μεγάλο μου εαυτό…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
