| |
κι εμείς, στα νιάτα μας, θάψαμε τον Θεό.
αλλά δεν γίναμε κτήνη —
ή μήπως αυτό ακριβώς γίναμε;
Δεν ξέρω τίποτα πια.
Αν δεν παίξεις το φύλλο σου,
η τράπουλα θα ανακατευτεί
και θα πάρεις ένα άλλο,
ευελπίζοντας να είναι καλύτερο.
Δεν σπουδάζεις γιατί πιστεύεις
ότι έτσι θα είναι καλύτερα.
Δεν παντρεύεσαι για τον ίδιο λόγο.
Δεν έχεις σταθερή δουλειά,
και στο τέλος καμιά δουλειά,
γιατί...
στο τέλος δεν κάνεις τίποτα.
Αποποιείσαι κάθε χαρακτηριστικό
που σε κάνει ενεργό μέλος μιας κοινωνίας.
Σε διαλέγει το περιθώριο,
η παράξενια.
Αν ήσουν πλούσιος θα 'λεγα «η εκκεντρικότητα» —
τώρα απλά λέω η τρέλα.
Βέβαια, κάποιος που δεν είναι όπως οι άλλοι
—κάτι τρέχει με δαυτόν.
Δεν μπορεί· οι καλοί χριστιανοί, φορολογούμενοι οικογενειάρχες,
να έχουν άδικο.
Πρώτον γιατί είναι αυτοί που είναι,
και δεύτερον γιατί είναι πολλοί.
Και ζούμε σε δημοκρατία· η πλειοψηφία υπερισχύει.
Άρα, κι επομένως, και το λοιπόν:
πίες τα ψυχο-χαπάκια σου κι, στην τελική,
αν δεν μπορείς να είσαι η λύση,
να μην είσαι το πρόβλημα.
Να μην γίνεις επικίνδυνος, αντιδραστικός.
Απλά να μαστουρώνεις και να καταναλώνεις,
κι ας μην παράγεις έργο —
φτάνει να μην είσαι επιζήμιος.
Υπάρχει η ψήφος σου
κι η υπογραφή σου ακόμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
