| |
«Εγώ» άρχισε να λέει ο Άγγελος «Τον έρωτα τον διδάχτηκα εκ τον έσω» και σκούπισε τα δάκρυα του. «Ερωτεύτηκα, αγάπησα, πόνεσα… » συνέχισε να λέει με αναφιλητά! «με ξόδεψα σε γυάλινες αγκαλιές, φαινομενικές πέτρινες. Που έσπασαν τόσο εύκολα, τόσο απρόσμενα, τόσο απότομα» σταμάτησε για λίγο, αφού το κλάμα ήταν γοερό, χωρίς να πάρει ανάσα, χωρίς να σκεφτεί. Σηκώθηκε από τον καναπέ και κοίταξε στα μάτια την Μαρία. «η ανάσα μου λιγοστεύει, Μαρία. Ο έρωτας μου έκοψε την ανάσα, αλλά συνεχίζω να ζω, όλα έχουν μία αρχή και ένα τέλος. Κάπου στο ενδιάμεσο είναι η ευτυχία λίγο πριν σπάσει». Η Μαρία σηκώθηκε και τον πήρε αγκαλιά. «Άγγελε μου, πάλι έδωσες τον καλύτερο εαυτό σου και στον γύρισαν κομμάτια, τι περιμένεις; Σταμάτα να κλαίς» και η Μαρία έκανε ένα βήμα πίσω τον κοίταξε στα μάτια. Μία σφαλιάρα, έσπασε την σιωπή. «Σταμάτα» φώναξε η Μαρία «Σταμάτα να κλαίς, σταμάτα να φταις» η Μαρία θύμωσε περισσότερο. «Ο δρόμος είναι ανοιχτός για εσένα… μάζεψε τα κομμάτια σου, ένωσε τα και προχώρα!» η Μαρία τον ξανά πήρε αγκαλιά «Εγώ είμαι εδώ, η αγκαλιά μου θα είναι πάντα εδώ για εσένα. Εγώ δε θα φύγω από κοντά σου. Όπως έκαναν οι εκείνοι!»
Πίσω από την οδύνη…
«μμμ» ο Άγγελος έμεινε για λίγο με κλειστά μάτια και χαμογελούσε «Κάπως έτσι μοιάζει η ευτυχία» μουρμούρισε και γύρισε και φίλησε τον Αλέξανδρο στο μέτωπο του. ο Αλέξανδρος τον είχε πάρει αγκαλιά από την πλάτη και τον φίλαγε στο λαιμό. «Φοβάμαι να σε αγαπήσω, έχεις κάτι τόσο δυνατό επάνω σου, που με τρομάζει» γύρισε τον Άγγελο! «Μη σκέφτεσαι τίποτα έρωτα μου! Μη φοβάσαι τίποτα, εγώ είμαι εδώ» τον κοίταξε στα μάτια. «Θα γίνω τα μάτια σου και το φως σου» και μπλέχτηκαν σε μία αγκαλιά, χωρίς σταματημό, μέχρι που αποκοιμήθηκαν. Όσο τρομαγμένα και αν ήταν τα πράγματα!
Στο τραπέζι βρίσκεται ένα ποτήρι νερό μισό γεμάτο η μισό άδειο. Στα τασάκι βρίσκονται δύο τσιγάρα και παρά δίπλα, ένα γράμμα πεσμένο. Έγραφε λόγια αγάπης, λόγια δυνατά, λόγια που ήταν και έγιναν πράξεις. Λίγοι αυτοί που πιστεύουν αυτά που λένε και κάνουν!
Σκέφτηκε!
«Το να έχεις τον έρωτα στην αγκαλιά σου είναι μία από τις ευτυχισμένες στιγμές» ξανά σκέφτηκε! «όχι πάθος! Υπάρχει αλλά… ο έρωτας υμνήθηκε όσο κανένας άλλος σε αυτόν τον κόσμο. Κανείς θεός, κανείς ουρανός, δεν αντίκρισε τέτοιον έρωτα». Γύρισε και τον πήρε αγκαλιά, όταν τα άστρα του ουρανού είχαν κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα. «Ευχήθηκε να μη τον χάσει ποτέ, ευχήθηκε να ζήσει μαζί του, ευχήθηκε στα όνειρα, ευχήθηκε αν αυτός είναι ο έρωτας ας λιώσει μαζί του!»
Έτσι είναι ο έρωτας λοιπόν, χωρίς φόβους και όρια. Αν βάζεις όρια δεν είναι έρωτας, είναι απλά…..
Συνεχίζετε!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
