| |
Ήτανε μάρμαρο ατόφιο και το δώσανε,
σ’ ένα τρελό που φανταζότανε αγγέλους…
Αυτός, από την πέτρα μόνο έβγαζε,
μέχρι που έμενε ένας άγγελος στο τέλος.
Σκάλισε έτσι μια ζωή όσα μπορούσε,
έργα αγάλματα, γλυπτά εικοσιεπτά.
Σαν μία μάχη επική να εξιστορούσε,
για όλα εκείνα που τα ξέραν σιωπηλά…
Ύστερα πέρασε ο καιρός και ξεχαστήκαν,
θάφτηκαν κάτω από πτώματα και αίμα.
Κι έτσι θαμένα και σπασμένα ακόμα υπάρχουν,
να διηγούνται με τις λέξεις του καθένα…
Μια ιστορία που απ’ τις λέξεις σχεδιάστικε,
μια ιστορία για τα γράμματα του λόγου.
Μια ιστορία που ακόμα δεν γνωρίζουμε,
στην εποχή αυτή που ζούμε του αζώτου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
