| |
Και οι δύο τους ανέβηκαν στην ταράτσα κοιτούσαν την θέα της πόλης, κοιτούσαν το φεγγάρι που μόλις είχε ξεπροβάλει από τον λόφο. Τα φώτα της πόλης είναι δυνατά και αντικατοπτρίζουν το φως στα σύννεφα που μάταια προσπαθούν να κρύψουν τον καθαρό ουρανό. Έχει μία παγωνιά. Ο Αλέξανδρος έτριψε για λίγο τα χέρια του. ο Άγγελος τον είδε. Πήγε από πίσω του, τον πήρε αγκαλιά τον φίλησε στο λαιμό. «Εγώ θα σε ζεστάνω» είπε νιώθοντας πλήρης και ευτυχισμένος «Θέλω μόνο εσένα να ζεσταίνω» και του χαμογέλασε δίνοντας ένα παθιασμένο φιλί κάτω από το φεγγάρι.
Λίγο αργότερα δύο καυτές κούπες στο τραπέζι γεμάτο φασκόμηλο και μία κουταλιά μέλι να ζεστάνει τα μέσα τους και να γλυκάνει. Το σκοτάδι περικυκλώνει τον Αλέξανδρο. «Μα φοβάμαι!» …. Ο Άγγελος τον πήρε αγκαλιά και τον κοίταξε στα μάτια. «Μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ, ειμαι ερωτευμένος με τα μάτια σου, το είναι σου, είσαι αυτό που ζητούσα, αυτό που αγαπούσα, πριν αγαπήσω!» η συγκίνηση φάνηκε στα μάτια του με ένα δάκρυ να είναι κρεμασμένο σαν εκκρεμές. «Δεν αντέχω να σε χάσω» τον πήρε αγκαλιά. «Δε με φοβίζει τίποτα εμένα, κανένας δαίμονας που σε τριγυρνάει, κανένα σκοτάδι που σε κυριεύει! Και αν μία μέρα αυτά τα σκοτάδια κερδίσουν, εγώ θα είμαι ακόμα εκεί, αν μου ζητήσεις τα διώξω με το φως μου, θα το κάνω!» τον κοίταξε στα μάτια, λες και ήταν θεός, λες και ήταν άπιαστο όνειρο, ακόμα δε πίστευε ότι εχει τον απόλυτο στα χέρια του!
Ο Χρόνος δε σταματά ποτέ. Είμαστε έρμαιοι και καταδικασμένοι σε έναν ατελείωτο φαύλο κύκλο! Σε έναν κύκλο που ποτέ δε θα κλείσει. Γιατι η μοίρα αποφάσισε. Το κενό.
Κανείς δεν γλυτώνει από τον φόβο. Δύο πράγματα θα πάθεις στην ζωή σου. Αυτό που θέλεις και αυτό που φοβάσαι! Στο χέρι σου είναι να διαλέξεις τον φόβο η το θέλω σου!
Το βαλς των χαμένων ονείρων παίζει αδιάκοπτα, ο Άγγελος σωριασμένος στο καναπέ του, με αγκαλιά μία μπλούζα να μη μπορεί να σταματήσει τα δάκρια. Νίκησε ο φόβος. Έχασε το Θέλω! Το σκοτάδι του δωματίου δεν είναι τόσο, όσο το σκοτάδι στην καρδιά του. ο Αλέξανδρος εξαφανίστηκε! Χάθηκε και μαζί του πήρε την ευτυχία, τον ρομαντισμό και τον έρωτα!
Ούτε αντίο δε πρόλαβε να πει ο Άγγελος, η παροχή του έρωτα κόπηκε. Έτσι. απότομα, αδιάκοπτα αβασάνιστα. Ο δίσκος άρχισε χοροπηδούσε στο πικ απ μέχρι που μία δύναμη τον πέταξε μακριά.
Τώρα Σιωπή! Μόνο σιωπή!
Ο Άγγελος ψιθύρισε στην μέση του δωματίου «ίσως σε μία άλλη ζωή, εύχομαι να σε ξανά βρω. Για να ζήσουμε επιτέλους. Τον έρωτα που μας στέρησαν!»
Τέλος!
Μυθοπλαστική ιστορία «Αγάπης» βασισμένο στο τραγούδι – Ανακωχή της Άννα Βίσσης!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
