| |
Χωρίσαμε χωρίς ένα γειά.
Χωρίς μια λέξη. Έτσι απλά.
Είχε ένα πάθος το τελευταίο φιλί.
Ίσως να ήξερε τι θα συμβεί.
Χωρίς σκέψη, χωρίς δόλο, χωρίς θυμό.
Έτσι άσκεφτα, απρόσμενα χωρίς σκοπό.
Χαθήκαμε μες την ομίχλη της ζωής.
Ποιός το περίμενε. Χώρια εμείς...
Εμείς που ζήσαμε αυτό το πάθος,
δεν ανταμώσαμε ξανά. Κι αυτό είναι λάθος...;;;
Την προστατέψαμε να μην φθαρεί...
Μια αγάπη άδολη, ζέστη κι αγνή.
Κι αν κάπου μάθενα ποτέ για σένα,
χαιρόμουνα σαν το παιδί. Αλί σε μένα...
Και τι δεν θάδινα, τα δύο σου χείλη τα ζεστά
πάλι να φίλαγα. Ξανά...ξανά...
Μα ίσως καλύτερα έτσι αμόλυντα να σε θυμάμαι,
μακριά απ του χρόνου τη φθορά. Όταν κοιμάμαι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
