| |
VI
Είναι ο ήλιος γκρίζος πια
και τα πλατάνια αδυνατίζουν
Έχουν σκιά από φωτιά
Και μυρωδιά νεκρών πουλιών
Τα χρώματα έχουν λιγοστέψει
Τα κόκαλα έχουν φανεί
Τα ματιά μας ηχούν σαν τις σειρήνες
Σειρήνες του πολέμου
Φωνές
Τα άλογα ελεύθερα στα ποτάμια που στερεύουν
Στέρεψαν
Στέρεψαν τα μυαλά μας
Κοκκίνισαν τα δάχτυλα μας
Αγγίζοντας τις πληγές
Τόσες πληγές μικρών παιδιών
Φρέσκων ψυχών
Τόσες πληγές από αδερφούς
Ησυχία
Τρέμουν τα χέρια
Θέλουν να στύψουν , να πνίξουν , να αγκαλιάσουν
Θέλουν να γκρεμίσουν , να σπάσουν, να σκοτώσουν
Τρίζουν οι τάφοι
Σιωπή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
