| |
Πως έγινε και φτάσαμε ως εδώ
εγώ σε λάτρεψα μα τώρα τυραννιέμαι
στα χαρακώματα του νου αιμορραγώ
σε αγάπησα πολύ δεν το αρνιέμαι
Πως έγινε και φτάσαμε ως το τέλος
αν με ρωτήσουν δε θα δώσω εξηγήσεις
ένας αλήτης έρωτας μοιραίος
με γέλασε μόνο θα πω, με ψευδαισθήσεις
Τα βράδια λίγο λίγο με βυθίζουν
οι μπόρες στα βροχόνερα
Τα όνειρα που χτίσαμε γκρεμίζουν
του δρόμου τα λασπόνερα
Στο βλέμμα σου βουλιάζω λίγο λίγο
σα χάρτινη βαρκούλα στα σκοτάδια
γυρεύω απεγνωσμένα να ξεφύγω
μα νιώθω την ανάσα σου τα βράδια
Κι αν ήξερα μες του έρωτα τη ζάλη
πως η αγάπη σου θα γίνει η πληγή μου,
πάλι κοντά σου θα γυρνούσα ενα βράδυ
Γιατί είσαι η ανάσα μου και η καταστροφή μου.
Τα βράδια λίγο λίγο με βυθίζουν
οι μπόρες στα βροχόνερα
Τα όνειρα που χτίσαμε γκρεμίζουν
του δρόμου τα λασπόνερα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
