| |
Σαν το διαβάτη, κάθε μέρα μια πορεία,
κάπως να κάνω τη μεγάλη διαδρομή.
Κι αν όσα λέω σου ακούγονται αστεία,
άκου τι έλεγα σαν είχα κουραστεί…
Επικαλούμαι κάθε βήμα που ‘χω κάνει,
κάθε ανάσα που ξοδεύω στο σκοπό.
Αναζηταώ την ελπίδα που κρατούσα,
και λίγη δύναμη να βρω το προορισμό.
Έτσι αναβλύζουν απο μέσα μου τα όνειρα,
απο τα βήματα που έκανα στις λάσπες,
απο αγνάντια να ρεμβάζω το ξημέρωμα,
κι απ’ εικόνες, που παιδιά… κάνουνε άντρες…
Δεν νιώθω πόνο απ’ τα όρη που ανέβηκα,
ούτε για φράχτες έχω χρόνο να μιλήσω.
Εγώ περπάταγα και πήγαινα μ’ έρωτα,
αναζητώντας τα αστέρια να γνωρίσω…
Έτσι λοιπόν επικαλούμαι κάθε βήμα,
και τα αστέρια που κατάφερα να δω,
αυτά φωτίζουν το δρόμο μου τα βράδια,
κι αυτά τα βήματα με παν’ στο προορισμό…
(Όλα αυτά, εγώ τα ‘λεγα στη Μούσα,
κι αυτή τα ‘γραφε σε ρήμες των θνητών.
Αχ, ευτυχώς που είναι πάντοτε παρούσα,
και ως το πνεύμα, με διδάσκει εις εαυτόν…)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
