| |
Η ΔΥΣΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ
Μονόλογοι.
Η αγάπη τους ήταν σαν μια φλόγα που έκαιγε δυνατά,
αλλά σύντομα μετατράπηκε σε μια φωτιά που
κατέκαψε τα πάντα. Εκείνος ήταν ο αέρας που ανέπνεε,
Εκείνη ήταν η καρδιά που χτυπούσε.
Αλλά όπως όλα τα πράγματα, και η αγάπη τους
είχε μια αρχή και ένα τέλος. Οι διαφορές τους,
οι φθόνες, οι παρεξηγήσεις, όλα συνέβαλαν
στο να σβήσει η φλόγα.
Ένα βράδυ, κάτω από το φως του φεγγαριού,
ήρθαν αντιμέτωποι. Τα λόγια έγιναν καυτά,
τα συναισθήματα ξέφυγαν. Εκείνος την κοίταξε με μίσος,
Εκείνη τον κοίταξε με δάκρυα.
"Τέλος", είπε εκείνος, και έφυγε, αφήνοντας την μόνη,
σπασμένη, και πληγωμένη.
Η αγάπη τους είχε πεθάνει, και στη θέση της είχε μείνει
μόνο ο πόνος και η μνήμη.
Η ζωή τους συνέχισε, αλλά ποτέ δεν ήταν η ίδια.
Εκείνη προσπάθησε να ξεχάσει, αλλά η μνήμη του παρέμενε,
σαν ένα τραύμα που δεν έκλεινε. Εκείνος προσπάθησε να προχωρήσει,
αλλά το μίσος και η αγάπη που ένιωθε για εκείνη, τον κατέτρωγαν.
Μέρες, εβδομάδες, μήνες πέρασαν, και η απόσταση
μεταξύ τους μεγάλωνε. Η πόλη που κάποτε ήταν το σπιτικό τους,
τώρα ήταν ένα μέρος που τους θύμιζε τον πόνο.
Και τότε, ένα βράδυ, κάτω από το ίδιο φεγγάρι,
Εκείνη έλαβε ένα γράμμα. Εκείνος της έγραφε, ότι λυπάται,
ότι δεν ήξερε πώς να αντιμετωπίσει τα συναισθήματα του.
Εκείνη διάβασε το γράμμα, και τα δάκρυα της έσταζαν.
"Γιατί;", αναρωτήθηκε. "Γιατί τώρα;"
Η απάντηση δεν ήρθε ποτέ. Η αγάπη τους είχε πεθάνει,
και μόνο η μνήμη παρέμενε, σαν ένα αχνό φως στο σκοτάδι.
18- 11- 2025
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
