| |
Μύχιες ελπίδες στο μυαλό μου ξαγρυπνούν
ξερά τα φύλλα στο αγιόκλημα της λήθης
χίλιες δυο σκέψεις με απορία σε ρωτούν
γιατί του Αιόλου τον ασκό θέλεις να ανοίξεις
φυσάει τόσο κι από που να κρατηθώ
ο κρύος άνεμος σαρώνει τα όνειρα μου
σαν μία σκλάβα θέλω να ελευθερωθώ
και συ απλά χειροκροτείς τον έρωτα μου
θέλω να ρίξω όλα μου τα σ' αγαπώ
στην λεωφόρο με τις κίτρινες λωρίδες
να τα πατούνε οι ανύποπτοι πεζοί
κι αν μένουν ίχνη να τα σβήνουν καταιγίδες
κοντά στα όρια της νύχτας προχωρώ
σαν την σκιά ακολουθώ τα βήματα σου
ένα ποτάμι που κυλά ορμητικό
δαρμένο κύμα που ξεσπάει στην στεριά σου
πες μου σε ψεύτικους παράδεισους ποιος ζει
καυτός ο ήλιος δεν μπορείς να τον αγγίξεις
ποτέ δεν κάθεσαι στο ίδιο το κλαδί
αν ήρθε η ώρα τα φτερά σου να ανοίξεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
