| |
Απόψε το παράπονο με βρίσκει πάλι μόνο,
στον ίδιο δρόμο περπατώ παρέα με τον πόνο.
τ’ ανείπωτα τα σ’ αγαπώ φωνάζουν μες το βλέμμα,
κι ό,τι κρατούσες όμορφο κάηκε μες το ψέμα.
κι όσο η καρδιά μου αιμορραγεί μες του καπνού τα χάδια,
θυμάμαι πως χανόσουνα τα ένοχα σου βράδια…
Τις νύχτες που σε σκέφτομαι πάλι σε θέλω πίσω,
και είναι θαύμα που μπορώ μακριά σου εγω να ζήσω
Μες στο σκοτάδι ο τρελός θεέ μου πριν να λυγήσω
έλα για λίγο να σε δω, πριν πάλι σε μισήσω
Τώρα τα φώτα έσβησαν, κι η σκέψη με πληγώνει.
Μία σιωπή βαριά, σκληρή το στήθος μου πλακώνει.
και σαν σκιά που δεν περνά με σέρνει η μοναξιά μου,
η θύμησή σου με πονά ραγίζει την καρδιά μου.
κι απ’ το ποτήρι που κρατώ σταλάζει η ανάμνησή σου
ρώτησε αν θες, τον εαυτό πού χάθηκε η ψυχή σου;
Τις νύχτες που σε σκέφτομαι πάλι σε θέλω πίσω,
και είναι θαύμα που μπορώ μακριά σου εγω να ζήσω
μες στο σκοτάδι ο τρελός θεέ μου πριν να λυγήσω
έλα για λίγο να σε δω, πριν πάλι σε μισήσω
Τις νύχτες που σε σκέφτομαι πάλι σε θέλω πίσω,
και είναι θαύμα που μπορώ μακριά σου εγω να ζήσω
μες στο σκοτάδι ο τρελός θεέ μου πριν να λυγήσω
έλα για λίγο να σε δω, πριν πάλι σε μισήσω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
