Χρόνια μες στην πάλη
Χρόνια μέσα στο σωρό
Έμοιαζε με ζάλη
Η ζωή που νοσταλγώ
Η μεγάλη πλάνη
Ότι όλα αρχίζουν στο μηδέν
Μια παλιά πλεκτάνη
Σ’ ένα ανούσιο ρεφρέν
Τίποτα δεν μένει ίδιο
Τίποτα δεν μένει εδώ
Είμαστε απλά η σκόνη
Μες στου χρόνου το μισό
Είμαστε μικρά φεγγάρια
Σ’ ένα απέραντο ουρανό
Μένουμε μικρά σημάδια
Που επουλώνουν στον καιρό
Χρόνια γράφω λόγια
Χρόνια πάλι τ’ αναιρώ
Τα δικά μου ανεμολόγια
Καύσιμο είχαν σταθερό
Έμειναν όμως στο δρόμο
Χωρίς λόγο φοβερό
Κι έγινάν ψυχή αιώνια
Σ’ ένα απέραντο κενό
