| |
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΖΗΛΙΑ
Μονόλογοι.
"Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου,
ακόμα και όταν κλείνω τα μάτια, σε βλέπω παντού.
Η ζήλια με τρώει ζωντανή, σαν ένα δηλητηριώδες
φίδι που ξετυλίγεται στην καρδιά μου.
Πώς μπορείς να μου το κάνεις αυτό; Δεν
σου φτάνω; Δεν σε ικανοποιώ; Οι σκέψεις μου
είναι ένα χάος, ένα εφιαλτικό σενάριο όπου εσύ
είσαι με κάποια άλλη... και εγώ, είμαι μόνη,
κομματιασμένη, να προσπαθώ να ανασάνω.
Είναι αυτό η αγάπη; Αυτό το μαρτύριο; Θέλω
να σε μισήσω, αλλά σε αγαπώ ακόμα περισσότερο...
γιατί είσαι δικός μου, μόνο δικός μου... ή μήπως όχι;
Οι νύχτες είναι οι χειρότερες, όταν η σιωπή είναι
η μόνη συντροφιά μου. Ακούω την ανάσα σου σε
όλα, τη φωνή σου στον άνεμο, και το όνομά σου
είναι ένα ψίθυρος που με στοιχειώνει.
Φαντάζομαι τα χέρια σου πάνω της, το χαμόγελό σου
στραμμένο προς το μέρος της... και εγώ, είμαι εδώ,
παγωμένη, να παρακολουθώ την καταστροφή μου.
Πώς μπορείς να με καταστρέφεις έτσι; Δεν ξέρεις
πόσο σε αγαπώ; Πόσο σε χρειάζομαι; Είσαι η ζωή μου,
η αναπνοή μου... και ίσως, το μεγαλύτερο λάθος μου.
Θέλω να σε κλείσω μέσα μου, να σε κρατήσω μακριά
από όλα, μακριά από όλες... αλλά ξέρω ότι δεν μπορώ.
Θα σε χάσω, το ξέρω... και αυτό με σκοτώνει.
Η σκέψη ότι θα σε χάσω με τρελαίνει, με κάνει να θέλω
να καταστρέψω τα πάντα. Που σε θυμίζουν... γιατί
όχι και εσένα; Γιατί να μην σε κρατήσω εδώ, δεμένο,
ακίνητο, μόνο δικό μου; Είναι αυτό αγάπη;
Αυτό το απελπισμένο, αυτό το παράλογο; Θέλω να
σε μισήσω, να σε βγάλω από την καρδιά μου, αλλά
δεν μπορώ. Είσαι κομμάτι μου, ένα κομμάτι που
δεν μπορώ να κόψω. Και έτσι, θα συνεχίσω να
υποφέρω, να καίγομαι, να σε αγαπώ... ακόμα
και αν αυτό με σκοτώνει. Θα σε αγαπώ, ακόμα
και στην καταστροφή, ακόμα και στο χάος... γιατί,
στην τελική, είσαι δικός μου.
Η αγάπη είναι αυτό το παράδοξο, αυτό το χάος
που μας καταβροχθίζει. Θα σε αγαπώ, ακόμα
και αν αυτό σημαίνει την καταστροφή μου.
Θα σε αγαπώ γιατί όμως δεν ξέρω,
Βαγγέλης Βουτσίνος 25-11-2025.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
