| |
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΓΩΙΣΜΟΣ
Μονόλογοι.
Ένα καλοκαιρινό βράδυ, κάτω από ένα ουρανό
γεμάτο αστέρια, δύο νέοι άνθρωποι συναντήθηκαν.
Η αγάπη τους ήταν σαν μια φωτιά που καίει
έντονα, αλλά σύντομα, ο εγωισμός και η αλαζονεία της
μιας πλευράς άρχισαν να την κατατρώει.
"Πρώτα θα παντρευτώ εγώ, και μετά εσύ,"
είπε εκείνη, με ένα χαμόγελο γεμάτο αυτοπεποίθηση.
Ο χρόνος πέρασε, και η σχέση τους άρχισε να φθίνει.
Η πίκρα και η απογοήτευση έγιναν καθημερινότητα.
Και τότε, ένα βράδυ, η απόφαση πάρθηκε. Θα παντρευόταν
εκείνη, όχι με εκείνον, αλλά με κάποιον άλλον.
Ο λόγος; Ο εγωισμός και η αλαζονεία της.
Η αντίδραση και η πίκρα του. Η αγάπη τους χάθηκε,
και το μόνο που έμεινε ήταν η απορία και το "γιατί;"...
Η αγάπη τους ήταν ένα παιχνίδι, ένα παιχνίδι που
παιζόταν με καρδιές και συναισθήματα. Και στο τέλος,
η μία πλευρά κέρδισε, αλλά η άλλη πλευρά
έχασε τα πάντα.
Ο χρόνος πέρασε, και η ζωή συνεχίστηκε.
Εκείνος συνέχισε να ζει, αλλά η καρδιά του έμεινε
πίσω, με την απορία και το "γιατί;".
Εκείνη παντρεύτηκε, και η ζωή της άλλαξε.
Αλλά η μνήμη του εκείνου παρέμεινε, μια μνήμη
που την ακολουθούσε παντού.
Η πρώτη αγάπη, η πιο δυνατή, η πιο πικρή.
Η αγάπη που μας μαθαίνει, αλλά μας αφήνει
με πληγές.
Τα χρόνια πέρασαν, και οι δύο άνθρωποι
συνέχισαν να ζουν τις ζωές τους. Εκείνος
συνέχισε να ψάχνει την αγάπη, αλλά δεν την
βρήκε ποτέ. Η καρδιά του έμεινε κλειστή,
προστατευμένη από τις πληγές του παρελθόντος.
Εκείνη συνέχισε να ζει την ζωή της, αλλά η μνήμη
του εκείνου παρέμεινε.
Και τότε, ένα βράδυ, κάτω από ένα ουρανό
γεμάτο αστέρια, εκείνος έλαβε ένα γράμμα.
Ήταν από εκείνη.
"Σου γράφω για να σου πω ότι λυπάμαι,
" έγραφε. "Λυπάμαι για όλα όσα συνέβησαν.
Λυπάμαι για την αγάπη που χάσαμε."
Εκείνος διάβασε το γράμμα, και τα μάτια του
γέμισαν δάκρυα.
"Σ' αγαπώ ακόμα," έγραφε στο τέλος του γράμματος.
Εκείνος έκλαψε, και τα δάκρυα του έτρεχαν
στο πρόσωπο του.
Με τα χέρια που έτρεμαν, άρχισε να γράφει
μια απάντηση. "Σ' αγαπώ ακόμα," έγραψε.
"Σ' αγαπώ ακόμα, και πάντα θα σε αγαπώ."
Το γράμμα έφυγε, και ο εκείνος περίμενε.
Πέρασαν μέρες, εβδομάδες, μήνες.
Και τότε, ένα βράδυ, κάτω από ένα ουρανό
γεμάτο αστέρια, εκείνη ήρθε.
Η αγάπη τους ήταν ακόμα εκεί, δυνατή
και πικρή. Εκείνος την κοίταξε, και τα
μάτια του γέμισαν δάκρυα. Εκείνη τον κοίταξε,
και τα μάτια της γέμισαν δάκρυα.
"Σ' αγαπώ," είπε εκείνος.
"Σ' αγαπώ," είπε εκείνη.
Και τότε, κάτω από ένα ουρανό γεμάτο
αστέρια, η αγάπη τους ξαναγεννήθηκε.
Η πρώτη αγάπη, η πιο δυνατή, η πιο πικρή.
Η αγάπη είναι αυτό το παράδοξο, αυτό το
χάος που μας καταβροχθίζει. Θα σε αγαπώ,
ακόμα και αν αυτό σημαίνει την καταστροφή μου.
Θα σε αγαπώ, γιατί είσαι δική μου.
Βαγγέλης Βουτσίνος 25-11-2025
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
