| |
Νόστος
Ανθρώπων άστεα είδα πολλά, έτσι οι Θεοί ορίσαν.
Οι μοίρες το θελήσανε, αυτές με οδηγήσαν.
Με πήγαν στους παράδεισους της γης να σεργιανίσω,
μα όλα ίδια έμοιαζαν, γιατί μου έλειπε η καρδιά,την είχα αφήσει πίσω.
Την είχα αφήσει στο νησί, την έκρυψα στο κύμα,
για να τη λούζουν οι αφροί, να λάμπει μες τον ήλιο,
να λέει τραγούδια θαλασσιά, στην άμμο να χορεύει,
μέσα στ΄αμπέλια να γυρνά, τις νύχτες ..... ν΄αλητεύει.
Στο πατρικό να κλείνεται, με μνήμες να ξεχνιέται,
στης μάνας μου την αγκαλιά μέσα, ν΄αποκοιμιέται.
Να΄ναι κοντά σε πρόσωπα πολυαγαπημένα,μαζί τους να χρονομετρά,
και να ονειρεύεται γλυκα, το γυρισμό απ΄τα ξένα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
