| |
Όταν κουράζεται η ψυχή
σαν φθινοπωριάζει
έχεις μονάχα μια ευχή
γαλήνια να κοιτάζει.
Τα σημερινά, τ` ανθρώπινα
κάρβουνα είναι που καίνε
της γης τα πανανθρώπινα
και τις καρδιές που κλαίνε.
Σαν σου κουραστεί η ψυχή
κι έχει βαρύνει τόσο
έχε στα χείλη προσευχή
κι ότι θες θα δώσω.
Στα τσιπουργιάνια τα πουλιά
που τα τρυπάει τ` αγιάζι
θα τους χαρίσω αγκαλιά
και ένα μπλε τοπάζι.
Να μαλακώσει η ψυχή
δρόμο να` βει και να πετάξει
για να μην νιώθει μοναχή
δρόμο να` χει μετάξι.
Στα σύννεφα να υψωθεί
για τις καρδιές που κλαίνε
και να μοιράσει στη πηγή
σ` εκείνα που δεν φταίνε.
Ένα χτενάκι για μαλλιά
και ένα τόπι χρυσό
να` ρθει να ντύσει με φιλιά
εκείνο το μικρούλι το χλωμό.
Που είδε χθες στο δρόμο
και πόνεσε η ψυχή της
να` χεις μόνο αγάπης νόμο
μέσα στη προσευχή της.
10-12-2025
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
