| |
Δεν ξέρω αν με αγάπησες στα αλήθεια
και αν με σκέφτεσαι όπως εγώ
το γέλιο η φωνή και η ματιά σου
δεν φεύγουνε στιγμή απ' το μυαλό
η μοναξιά μου έγινε συνήθεια
μα έχω τόσο ανάγκη να σε δω
κι αν ήτανε της μοίρας να σε χάσω
δεν έπαψα ποτέ να σε αγαπώ
ο πόνος της αγάπης σου με καίει
θα ήθελα να ήσουνα εδώ
να με κρατήσεις πάλι απ΄το χέρι
και να μου πεις μωρό μου σε αγαπώ
δεν ξέρω αν ξημέρωσε στον κόσμο
μα εγώ είμαι φεγγάρι σκυθρωπό
την ώρα που ποθώ το άγγιγμα σου
κυλάει ένα δάκρυ αρμυρό
την δύναμη να είχα να αλλάξω
να γίνω απ΄την πέτρα πιο σκληρή
ποτέ μου όμως δεν θα σε ξεχάσω
ανάμνηση γλυκιά μου ζωντανή
θα σε έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου
το πιο αγαπημένο φυλαχτό
κι αν δεν γεμίζεις πια την αγκαλιά μου
εγώ θα σε αγαπάω όσο ζώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
