| |
εφυγες και το κρυο στην καρδια μου μονιμος κατοικος εχει γινει
γωνια ζεστη μεσα στο σπιτι μας δεν εχει μεινει
παλευω καθε βραδυ με χιλιαδες αναμνησεις
ζω μια ζωη χωρις ενδιαφερον και εξελιξεις
στο ρολοι οι δειχτες δεν κυλανε
και τα ματια μου συνεχεια
μια παλια φωτογραφια σου κοιτανε
μου λενε ολοι να αντισταθω και να βασιστω στην δυναμη του χρονου
μα κανεις δεν καταλαβαινει τα συναισθηματα ενος ανθρωπου μονου
εγω το μονο που ηθελα ηταν με σενα νε να ζω
μα τωρα εχω βρεθει μονος τον εαυτο μου να αναζητω
αχ δεν ειναι αδικο αυτο
ποσο πια να περιμενω
ποσο πια να υπομενω
να υπαρχω μα να μην ζω
κι ολα αυτα γιατι σε αγαπω
δεν αντεχω αλλο να ζω στο ψεμα
σε ολο αυτο που ζω ας μπει πλεον ενα τερμα
ας ερθεις κι εσυ στην θεση την δικια μου
να νοιωσεις τον πονο που ρημαζει τα σωθηκα μου
ελα να γιατρεψεις τις πληγες μου μια μια
να παψω πια να ζω αυτη την αδικια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
