| |
[I][B]Ζωή[/B][/I]
Στο μέτωπο χαράχτηκε του πόνου μια αστραπή
το βλέμμα του σκοτείνιασε, στο στήθος μια ρωγμή,
ανάσες γρήγορες βαθιές, για τη [I][B]ζωή[/B][/I] παλεύει...
Ακόμα του χρωστάς [I][B]ζωή[/B][/I], είναι νωρίς, μη φεύγεις!
Στα χέρια του την κράτησε σφιχτά σαν ερωμένη,
στη φλόγα του την τύλιξε με την καρδιά σφιγμένη,
με τους παλμούς αδύναμους, μα καθαρό τον ήχο
της λέει μακρόσυρτο αμανέ με της ψυχής το στίχο…
…κι [I][B]εκείνη[/B][/I] κοντοστάθηκε σαν ένοιωσε τους χτύπους,
σαν βρέθηκε μες τη φωτιά που άναβε στο στήθος
και παίρνει την ανάσα του, με βάλσαμο τη ραίνει
και με φιλί στο στόμα του, στο σώμα ξαναμπαίνει...
Φίλε, βαθιά σου κράτησε εκείνο σου το δάκρυ,
μες τη [I][B]ζωή[/B][/I] σου διάφανο, στης θύμησης την άκρη,
να φέγγει σαν ανατολή σαν αναμμένη δάδα,
απ’ τη ρωγμή στο στήθος σου να σβήσει τη χλομάδα.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Κα Τερίνη.
7.10.06
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
