| |
« Ακρόνειρο »
09-10-2006 @ 08:24 | Η προσευχή του ποιητή:
"Δος ημιν σήμερον τον επιούσιον ενος στίχου"
Καλησπέρα σας ποιητές.. | | kostas71
09-10-2006 @ 08:47 | ::scare.:: Ο EKI είχε την ιδέα για το βιβλίο; (Πλάκα κάνω, το ήξερα.....) φιλιά φιλιά φιλιά σε όλα τα παιδιά... | | MARGARITA
09-10-2006 @ 09:11 | Έλλη μου μπράβο σου για την όμορφη αφιέρωση στον Έκι- φίλο
και μπράβο και στον Έκι φίλο που έχει σταθερές αξίες....
αγαπώ σας και τους δύο...άντε και τον Θεσσαλονικιό τον Κωστή71 ::love.:: ::love.:: ::love.:: τρεις αγάπες | | ΠΡΩΤΑΡΗΣ
09-10-2006 @ 11:31 | Πολύ όμορφο elli, το ίδιο και η αφιέρωση.. ::smile.:: | | ΑΙΟΛΟΣ
09-10-2006 @ 13:23 | Η πένα σου είναι μέγγενη
σαν τις αλήθειες σφίγγει
και η δική σου η κραυγή
φέρνει στο νου μου ρίγη.
Θαυμάσιο Έλλη, αντάξιο του ποιητή ΕΚΙ…
Καλησπέρα… ::smile.:: | | elli
09-10-2006 @ 15:59 | Καλησπέρα σε όλους τους φίλους...ΑΙΟΛΕ μου, όχι τα πτωχά στιχάκια μου δεν είναι αντάξια του ποιητή ΕΚΙ-Γιώργου...Θα περάσουν τα χρόνια και θα κιτρινίσουν το βιβλίο, όμως τις μνήμες μου τίποτα δεν μπορεί να τις κιτρινίσει...Τίποτα απολύτως...
Φιλιά σε όλους σας... ::sad.:: | | EKI
09-10-2006 @ 23:35 | Ευχαριστώ Έλλη για την αφιέρωση, πάντως δεν είναι αλήθεια
ότι δεν θέλω να σου μιλάω, απλά βαρέθηκα ορισμένες
καταστάσεις και προσπαθώ να αναθεωρήσω γενικότερα
την στάση μου εδώ μέσα, μη το παίρνεις προσωπικά,
Και πάλι ευχαριστώ. | | elli
10-10-2006 @ 08:19 | ΕΚΙ-Γιώργο μάγκα μου, δεν έπαψα ποτέ να σε θεωρώ στρατηλάτη σε όλες σου τις εκφράσεις και εδώ και έξω...Μα είναι που :
Σαν ακούω κι αλλού κραυγές
και λέω τα δικά μου
είναι που βγάζω σαν παιδί
τα συμπεράσματα μου...
Αυτό είναι το κακό ή καλό μου ελάττωμα, θέλω να τα βλέπω όλα γύρω μου σαν παιδί...Και είναι φορές που πάλι λέω : δάμασε το αυτό το παιδί επιτέλους, ενηλικιώσου και γίνε μια σοβαρή και αξιοπρεπής κυρία. Όμως όσο και να προσπαθώ ασυναίσθητα έρχεται κάποια στιγμή, που δεν μπορώ να το δαμάσω..
Όλοι μιλούν για αξιοπρέπειες, σεβασμό, σοβαρότητα...Όμως για σκέψου, πόσο πιο όμορφος θα ήταν ο κόσμος μας, όταν όλοι θα μπορούσαμε να γίνουμε και λίγο παιδιά...Πόσο πιο όμορφα θα τραγουδούσαμε αν "βουτάγαμε" τη ψυχή σε εκείνο το παιδί που κάποτε είχαμε και που "πρέπει" να το δαμάζουμε!!
Γιατί και εκείνο το παιδί που είμασταν τότε, εύκολα μάλωνε, έβριζε, κορόιδευε, αλλά ήταν εκείνο που μπορούσε εύκολα και να συγχωρεί, γιατί πάνω από όλα ήταν το παιχνίδι και όλη η παρέα μαζί ενωμένη...Πάνω από όλα το παιχνίδι...
Και έρχεται τώρα αυτή η εποχή μας, μια εποχή σκληρή και βίαιη...Βλέπεις, κάποια αρρωστημένα μυαλά ενηλίκων "ανθρώπων" δεν διστάζουν να μολύνουν αθώες παιδικές ψυχές ...Μιλώ για την παιδεραστία, η οποία φέρνει τα αποτελέσματα που βλέπουμε στα Μ.Μ.Ε. Ό,τι πιο σιχαμερό μπορεί να κάνει και να φανταστεί ο ανθρώπινος νους...Ό,τι πιο σιχαμερό και κτηνώδες έχει μέσα του ο άνθρωπος!!!
Δεν θα πω τίποτα άλλο, απλά χαίρομαι να σε ακούω καλά και χάρηκα που μου σχολίασες εδώ...Είναι πολλά αυτά που νιώθω και για σένα και είναι πολλά κι αυτά που έχεις κάνει εδώ μέσα...Λυπάμαι που δεν μπορώ να τα εκφράσω πιο μεγαλόσχημα...Φιλιά και ίσως να τα πούμε από κοντά...Την άλλη εβδομάδα ίσως να βρίσκομαι στην Αθήνα. ::rol.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
