| |
Να σε βλέπω να γεννιέσαι, να κοιμάσαι και να πεθαίνεις.
Στις σιωπές σου, ανεμίζοντας γύρω σου πέπλα, να χορεύεις.
Να σε βλέπω να αγνατεύεις ήλιους που κοιμούνται νωρίς
και τα ματιά σου να ασφαλίζεις με μια αέρινη βροχή.
Να σε αγγίζω και να γίνεσαι σκόνη, αέρας και φωτιά.
Την αφή σου αισθάνομαι... απαλή και αυτή σαν σκιά.
Να σε αγγίζω και μέσα σου περνώ... δεν είσαι εδώ.
Να σε πιάσω, να σ΄αγκαλιάσω πλέον δεν μπορώ.
Σε ακούω να γελάς, να μιλάς, να πονάς και να κλαις.
Στους θορύβους που σε παίρνουν, σε κυνηγώ.
Στις σιωπές σου, τα βήματά σου με τον ήχο ψηλαφώ.
Μα η φωνή σου δεν είναι σαν αυτή του χτες.
Το άρωμά σου να γεμίζει τον χώρο καθώς χάνεσαι.
Να αφήνεις και πάλι σημάδια που ο χρόνος γρήγορα σβήνει.
Πως να σε ακολουθήσω με κάτι που χτες κιόλας έχει γίνει;
Σε άρωμα γαζίας κινούμαι, που τόσο σου άρεσε.
Πικρή γεύση με αφήνεις να γευτώ σε κάθε επαφή.
Στρυφνό φιλί να δίνεις και αλμυρό σαν δάκρυ.
Με αυτήν να μένω κι ας έχεις καιρό χαθεί.
Πικρό και το χαμόγελο που αφήνεις στων χειλιών την άκρη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
