| |
| | Χανεσαι |  | | |
Απ'το παραθυρο κοιτας μακρια,
το απειρο και χανεσαι.
Απο μια αναμνηση παλια,
σε μια λεπτη κλωστη εσυ χανεσαι.
Και το φεγγαρι απο ψηλα,
κοιτα τα ματια σου τα δακρυσμενα και ποναει.
Χιλια κομματια μια καρδια,
σαν να'ναι απο γυαλι εχει γινει.
Μοναχα πονος, μοναξια,
μες στο δωματιο αυτο εχει απομεινει.
Κι εγω δυο δακρυα φυλαχτο,
για σενα τα φυλαω αφου η καρδια μου σ'αγαπαει.
Ομορφα ψεματα ξανα,
τα δυο σου χειλη παλι λενε.
Και για να κρυψεις αλλο ενα,
τα δυο σου ματια μονο φταινε.
Μη με κοιτας, πως με καρφωνεις,
σαν μαχαιρια στο στηθος και τελειωνεις.
Και μες στο μαυρο της ζωης,
σαν φως που λαμπει περιμενω.
Μα εσυ μακρια μου φευγεις,
σαν ενα σκοτεινο και αδειο τρενο.
Κλεινεις τα ματια σου σιγα,
κλειστη αυλαια και ερημια και με σκοτωνεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | θελω να ζησω μα αν δεν σ'αγαπησω δεν ξερω αν θα μπορω... | | | |
|
MARGARITA
11-10-2006 @ 10:37 | Κλεινεις τα ματια σου σιγα,
κλειστη αυλαια και ερημια και με σκοτωνεις.
κρατάω αυτούς τους στίχους Άντζελα ::smile.:: | | Ιουλιβέρτιος
11-10-2006 @ 13:54 | Εξαντλητικά τα συναισθήματά σου, αλλά πανέμορφα! Είναι αδύνατον κάποιος να διαβάσει αυτό το ποίημα και να μη συμετέχει! | | agrampeli
12-10-2006 @ 07:01 | Μη με κοιτας, πως με καρφωνεις,
σαν μαχαιρια στο στηθος και τελειωνεις
όμορφοοοοοοο ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
