ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
12-10-2006 @ 01:58 | Βρε ματακια μου πρωι πρωι τι μου κανεις ::sad.:: Ευτυχως θυμαμαι κατι που μου αρεσει Δεν θα πεθανουμε ποτε κουφαλα Νεκροθαφτη ::devil.:: Πολυ ωραιο το τυραγουδι σας Κυρια μου κι ας ειναι μελαγχολικο. Τα σεβη μου !!!!!! ::blush.:: | |
KTiNoS
12-10-2006 @ 02:05 | ela re polu mayra mas ta les ...
::smile.:: | |
~ Εφυγα ~
12-10-2006 @ 02:15 | Τρομερό!!!! Εμένα μ' αρέσουνε τα black χεχεχε | |
maria.p
12-10-2006 @ 02:15 | καλη μου,justawoman,καλημερα..
σημεία του λογου σου φανερωνουν μεγάλη ανωτερότητα ψυχής...
παρόλα αυτα πράγματι πολύ θλιμμένο...όμως όλα μες στη ζωή δεν είναι?
ο λόγος σου ποιητικός και βαθιά γυναικείος...
μια όμορφη μέρα να έχεις | |
χρήστος
12-10-2006 @ 02:54 | Κι οι ηρωικές στιγμές του κόσμου, παν’ κι αυτές
Τις μνημονέψαν σ’ ένα μαύρο περιγιάλι
Κι αν τις καρφώσαν σε κοντάρια που είπαν άλλοι
Ήτανε πένθιμες σημαίες, νεκρικές.
όμορφο πολύ, καλημέρα | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
12-10-2006 @ 03:29 | Εγώ θα σου πω ότι μου άρεσε σαν τραγούδι και ότι σε προτιμώ περισσότερο στο έμμετρο.Τα πας πολύ καλά και πολύ πιο καλύτερα από πολλούς άλλους. ::up.:: | |
MARGARITA
12-10-2006 @ 03:58 | Μα εσύ κρυμμένη στα φριχτά σου τα σκοτάδια
Χαμογελάς, κι ας σου ξεσκίζουν την καρδιά
Πάρα πολύ όμορφο κορίτσι μου... ::smile.:: ::smile.:: | |
neyro
12-10-2006 @ 04:22 | πολυ ομορφο !
καλημερα! ::smile.:: | |
justawoman
12-10-2006 @ 04:32 | Καλημέρα μας στιχοπούλια, μουντή λιγάκι εδώ στο Βορρά αλλά δεν πτοούμαστε ::smile.::
Το πόνημα είναι παλιό, απ' τα χρόνια της εφηβείας... και το μόνο από κείνη την περίοδο που τόλμησε να βγεί στο φως
KTiNoS, μικρή ήμουν τότε... τώρα που μεγάλωσα, φοράω πολύχρωμα κουρέλια στις μαυρίλες μου... και το διασκεδάζω κιόλας.
Διαμαντή, μη μου δίνεις και πολύ θάρρος... ::sneak.::
Γεώργιε, Τατιάνα, Μαρία, Χρήστο, Μαργαρίτα neyro, σας ευχαριστώ | |
Nocturna_
12-10-2006 @ 05:20 | Έμμετρη πότισσα σήμερα..
Η επίδραση του αλκοόλ μάλλον δεν πέρασε ακόμα..
Και πολύ το χαίρομαι!!
Τα φιλιά μου..(και κουράγιο..!χικ!) | |
TAS
12-10-2006 @ 07:30 | Στη σιωπηλή σου κάμαρα θα με δεχτείς και θάναι
βιβλία τριγύρω σε σιωπή βαθιά εγκαταλειμμένα.
Πλάι πλάι θα καθήσουμε. Θα πούμε για όσα πάνε.
για όσα προτού τα χάσουμε μας είναι πεθαμένα.
για την πικρία της άχαρης ζωής, για την ανία,
για το που δεν προσμένουμε τίποτε ν' αληθέψει,
για τη φθορά, και σιγαλά στη σκοτεινή ησυχία
θα σβήση κ' η ομιλία μας κ' η τελευταία μας σκέψη.
Επειδή δε μου βγαίνει τούτη τη στιγμή
κάτι ανάλογο, ας ξαναθυμηθούμε την Μ.Πολυδούρη
Ας βάλω κι ένα ::smile.:: να μετριάσουμε την κατάσταση | |
« Ακρόνειρο »
12-10-2006 @ 10:26 | Διαμαντή μου γούσταρα πολύ την φράση σου..
" Τα πας πολύ καλά και πολύ πιο καλύτερα "
justawoman να υποκλιθώ;
Καλησπέρα. | |
Αγνή
12-10-2006 @ 19:21 | Νύχτα είναι, δεν θα περάσει!
Πανέμορφο, πάνμαυρο! | |
justawoman
13-10-2006 @ 01:54 | Καλημέρα και στους βραδινούς επισκέπτες
Nocturna, TAS, Ακρόνειρε, Αγνή, Βραχνέ Προφήτη σας ευχαριστώ.
Χαμογελάω τώρα, γιατί ο Καρυωτάκης κι η Πολυδούρη ήταν τα ευαγγέλια της εφηβίας μου... και πολύ τους μνημονεύουμε τελευταία.
Μετά ανακάλυψα τον Καβάφη
Σας το αφιερώνω
"Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθησις επέστρεφε και παίρνε με --
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παληά ξαναπερνά στο αίμα·
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται...."
| |
agrampeli
13-10-2006 @ 07:30 | Τα περιβόλια, που άνθισαν στη γειτονιά
Σου στέλνουν μυρωδιές από αγάπης άνθια
Μα εσύ κρυμμένη στα φριχτά σου τα σκοτάδια
Χαμογελάς, κι ας σου ξεσκίζουν την καρδιά
μ΄αρέσει πολύ ::smile.:: | |
 |
