Ραδάμανθυς
12-10-2006 @ 08:48 | Η αγάπη είναι:
'' δάκρυα που χύνονται στα πλακάκια''
::blush.:: | |
horseman
12-10-2006 @ 09:17 | Πονάει πράγματι...
Καλησπέρα Ζίνα... | |
« Ακρόνειρο »
12-10-2006 @ 10:05 | Και μετά τα πλακάκια γίνονται δάκρυ..
Και η παρηγοριά ζει μέσα σου..
Μην κλάψεις!
Θα φύγει..
Καλησπέρα. | |
MARGARITA
12-10-2006 @ 10:23 | Κλάψε να λυτρωθείς μονάχα μην φοβηθείς και όλα θα απαλύνουν ::smile.:: | |
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
12-10-2006 @ 11:24 | Τα φαντάσματα πάντα υπάρχουν και επιστρέφουν όταν το μυαλό μας είναι σε σύγχυση. ::devil.:: | |
~ Εφυγα ~
12-10-2006 @ 12:17 | Εγώ με τα φαντάσματα κάνω καλή παρέα
και όλοι με φωνάζουνε η Τάτυ η μοιραία
καφέ τους ψήνω και γλυκό συνέχεια τα κερνάω
μα κάποτε τ' αγάπησα κι αυτό δεν το ξεχνάω....
Να με τρομάξουν δεν μπορούν είναι αχνές σκιούλες
και όλα έχουνε χαζές γελεοίες τις φατσούλες
τους γράφω τα ποιήματα με πόνο και με δάκρυ
κι είναι αυτά καλύτερα κι εγώ βγάζω το άχτι!!!
Το μυαλό τα κάνει όλα..... έλα φίλη μου ξεκόλλα!!!
Φιλιά.... | |
Chimaira
12-10-2006 @ 13:11 | ευχαριστω παιδια....δεν ξερετε ποσο πονανε δυο χρονια...χιλια ευχαριστω!!! | |
psyxanemisma
12-10-2006 @ 15:16 | όσο ο πόνος μας τρυγεί
στα βάθυ της καρδιάς μας
τόσα χαμόγελα θε να δεχθεί
ο χρόνος στη ματιά μας.... | |
katerina3
12-10-2006 @ 15:58 | zina, θα συμφωνήσω με τον Διαμαντή! Οι επιστροφές της μνήμης δεν κάνουν πάντα καλό...Ωστόσο ήταν εκφραστικότητατο. ::smile.:: | |
 |
