| |
MARGARITA
14-10-2006 @ 06:59 | ηταν τοτε που ο ερωτας εγινε αγαπη....
η προσμονη,συνηθεια....
και τα σ'αγαπω....σπασμενοι καθρεφτες,
νιφαδες που σκεπασαν το τοπιο
μιας αλλιωτικης αγαπης....
κράτησε τον έρωτα που έγινε αγάπη και άφησε την ψυχή σου
να τρέξει στα βουνά ξανά με του ήλιου τη φωτιά.... | | nioufaro
14-10-2006 @ 07:06 | αχτίδες ενός δειλού ήλιου....ελπίδες μιας άδικης προσμονής
πολύ έντονες στιγμές...γλυκά παραπονεμένες ::love.:: | | agrampeli
14-10-2006 @ 08:03 | ηταν τοτε που ο ερωτας εγινε αγαπη....
η προσμονη,συνηθεια....
πολύ όμορφο ::smile.:: | | horseman
15-10-2006 @ 03:53 | Σοφία ακουμπώ τρυφερά τις λέξεις σου...
κρατώ τον δικό σου ορίζοντα...
έτσι απλά όπως εσύ γνωρίζεις...
Φιλιά και μια γλυκιά καλημέρα... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
